Na Edá Media, el conceyu de Carreño perteneció de mano a les tierres de Gauzón pa depués inxertase nel alfoz d'Avilés, pero nun foi hasta'l sieglu XIII, cuando'l conceyu de Carreño foi reconocíu como territoriu autónomu y dotáu d'una puebla. Esta autonomía nun diba durar  muncho yá que Fernando IV da-y al Conceyu d'Avilés un refileru tierres ente les que taben incluíes les de Carreño que daquella, en comparanza con Avilés, tenía la so capacidá de decisión llendada.

La Edá Media ye en Carreño una dómina organizada espacial y socialmente al rodiu la institución eclesial. Sía la Catedral como los monasterios de San Pelayo y San Vicente - toos d'Uviéu - asina como otros que pertenecen al Conceyu: San Xuan d'Aboño, Santa MB de Llorgozana, San Salvador de Perlora' teníen propiedaes a esgaya nestes tierres. Sí hai que dicir que Carreño foi siempre de realengu, esto ye, ensin dependencies de señoríos y tuvo representáu nes Xuntes Xenerales del Principáu dende los sieglos XIV y XV, tando inxertáu nel partíu nomáu d'Avilés - anque esto nun quier dicir que nes sos tierres nun esistiere aristocracia rexonal o local.

Nesta dómina Carreño pertenez al nomáu Alfoz de Gauzón qu'acuta los conceyos de Gozón, Avilés, Carreño, Corvera, Illas y Castrillón d'anguaño.

Nel añu 1309 l'Alfoz de Gauzón pasa a nomase Alfoz d'Avilés y ye esta villa la que diba tener la capital de la comarca na que s'inclúi'l conceyu de Carreño.

Nos sieglos XV y XVI, la villa de Candás yá tien un afamáu tráficu portuariu y pesqueru.De fechu, l'actividá pesquera yá ta documentada na temprana época de 1232 cuando'l conventu de Santa MB d'Arbás arrienda'l puertu d' Entrellusa (Perlora) a dellos pescadores dedicaos a la caza de la ballena. Por too ello, nel sieglu XVI, remocícase'l puertu nel que participa Juan Cerecedo, maestru d'obres na Catedral d'Uviéu.

Restos interesantes d'esta época medieval son les torres señoriales como la de Priendes o'l Torruxón de Yebio.