Ta asitiada nel barriu La Rebollada nu 54, de Quimarán/Guimarán. Aportamos a la mesma dende l'AS-19, Xixón/Gijón-Avilés y nel PK 11,300, tomamos un asfaltáu camín particular a la derecha  y en circulando per él unos 300m. llegamos de manera directa a la Quinta Clarín.

Leopoldo Alas "Clarín" pasó llargues temporaes en Carreño. Frutu d'eses estancies braniegues en Quimarán/Guimarán, convirtióse nun agudu observador de la vida y el paisaxe d'esti conceyu llabrador y marineru, marcáu tamién pol serviciu y l'emigración a América. Los praos, los llabriegos, los clérigos, les families infanzones y les aldees carreñines pasaron colos sos mesmos nomes o con otros supuestos a les páxines inmortales de la narrativa clariniana. L'espíritu de Leopoldo Alas y la solombra de Doña Berta de Rendaliego entá viven nos valles de Carreño "sordos a los rumores del mundu".

Solar de la familia García-Nales, la Quinta foi reedificada pol so fíu Adolfo nel 1911 sobre los cimientos de la vieya casona o palaciu de los Señores d'Alas.

Tien tres piso y una superficie averada d¿unos 173 m2. y ta orientada, al mediudía, al sur, con una visión bien amplia del valle, llendáu pol históricu Monte Areo, (Monte de les Ares), a lo llargo del qu'escurría una pequeña calzada romana que xunía "Lucus Asturum" (Llugo de Llanera), coles famoses "ares sestianes" de La Campa Torres y alzaes n'honor del emperador César Augusto.

Magar los cambios sufríos, entá caltién la casa central dos pisos col so vieyu corredor, capiya de piedra con altar modernizáu y la caseta sobre'l mirador. D'antiguo esistió una panera pero cuando s'esbarrumbó, los propietarios actuales construyeron horru.

Dende mediaos del sieglu XX esta casa yá nun pertenez a la familia Alas. Muertu l'escritor, pasó a manes del so fíu y a la muerte d'ésti a manes de la nuera de Clarín que, por razones económiques, tuvo que desfacese de la propiedá, que pasó a propiedá de José Sánchez Cima, qu'al morrer dexóla pa la so viuda.

Frente a la casa hai una capiya pequeña col esterior bien cuidáu dende los tiempos del escritor. Esta capiya data del 1871 y ta dedicada a la Purísima Concepción, caltenida como na dómina de Clarín.

L'horru foi reconstruyíu nel 1975 a partir d'una panera de 6 pegollos. Ye un horru centenariu de puerta tallada y nel que nel  so frente hai una alcordanza al so remocicamientu nel añu 1868, cuando Alas tenía 16 años.

Tamién se caltién la galería, mirador con escaleres y barandielles de piedra, construyíu sobre la llomba, xusto enriba de la barandiella ta la caseta o barraca, que ye de planta cuadrada faciendo una especie d'ivernaderu en miniatura de lladriyu con ventanes y puerta.

Foi utilizada por Clarín como abellugu onde cavilaba, lleía y escribía. Debaxo del mirador hai una mesa de mármol que nun conoció Alas; la mesa tráxola d¿Almería¿l so fíu Adolfo nel 1920, cuando tuvo nesa provincia de director de la empresa "Mármoles Chercos". Col pasu'l tiempu la pieza superior estropióse y los  propietarios actuales cambiáronla por otra.