Allugáu nel barriu Villar nu 3, de Quimarán/Guimarán. Aportamos al llugar dende l'AS-19, Xixón/Gijón-Avilés y nel PK 6,300 tomamos a la izquierda la carretera CE-6 dirección Serín y a 2.100 m. garramos el camín asfaltáu a la izquierda y circulamos 900 m. p'arriba hasta llegar al edificiu.

Data del sieglu XVII, solar Casa González Villar, estirpe de los Posada. Tien capiya del mesmu sieglu. La edificación consta de paredes principales de piedra y los tabiques divisorios de mampostería; tien planta baxa y primer pisu. En tiempos de la Inquisición y na planta baxa esistió una cámara de tortures llamada celda del 'Forcado'. Primeramente la entrada al edificiu yera pela cara norte siendo na actualidá pel so llau suroeste.

Na capiya había tres imáxenes nel Retablu, pudiendo ser una d'elles la que ta na ilesia de San Esteban de Quimarán/Guimarán. Tamién había una piedra que según se dicía sirvió a Carlos I pa sentase cuando desembarcó en Tazones y que foi dada al Muséu Arqueolóxicu d'Uviéu. Dizse qu'esta capiya foi construyida colos restos de la ermita de Santa Olaya de Candás.

La última celebración relixosa na capiya foi'lo16 d'Ochobre del 1869, cuando casaron Urbanu Suárez y María León, dambos vecinos de Quimarán/Guimarán.

A mediaos del sieglu XVIII, el palaciu foi mercáu a los González Villar por José Hevia y Menéndez Valdés, marqués del Real Tresporte, coincidiendo cola desapaición de la familia González Posada de la parroquia de Quimarán/Guimarán. Esta última familia taba compuesta por nobles y clérigos de los que los sos apellíos apaecen nel citáu sieglu en distintos llugares d'Asturies, principalmente en Gozón.

La titularidá del palaciu foi pasando a los herederos del citáu marqués hasta que nel 1906 foi adquiríu por Manuel Suárez y Casimiro Suárez. La propiedá, dempués d'otros herederos, llegó hasta María Luisa Menéndez González, esposa d'un sobrín de la muyer de Casimiro. Tanto'l palaciu como la capiya fueron remocicaos nel añu 1997. Tien escudu heráldicu. El so estáu de caltenimientu ye bien bonu.