Ye un caleru de marcha continua y dimensiones medies. Ta allugáu al pie de la marxe izquierda del ríu Prevera, so la gran ponte de formigón del tren. Tien estructura cúbica y el so alzáu ta adaptáu a lo pindio del terrén. Ta encaxáu nun desnivel del terrén y ye de planta cuadrada, con cuerpu en forma de conu invertíu y rasante de carga un poco allombao, abiertu y con boca circular na parte cimera (tragante) de 2,70 m. de diámetru. La so fachada escontra'l cursu del ríu ábrese na parte inferior con un arcu rebaxáu (escarzáu), muries abocinaes y bóveda de mampostería. Na muria del fondu abre otru arcu de dimensiones pequeñes que comunica col llar y la parrilla del fornu per onde s'alimentaba'l fueu, y del que'l so vanu anguaño ta colapsáu. La rampla taba a los llaos del frontis. Alzáu en mampostería, el cuerpu interior tamién ye del mesmu material caliar trabayao con morteru de cal y arena. La muria interior de la barriga (conu) ta apareyáu con piedra acoloratao.

Les sos midíes son: anchu de la fachada 7,10 m., vanu de la boca de fachada, 2,00 m d'anchu x  1,75 m. d'altu. Fondura de bóveda 2,15 m. Boca del llar 0,60 m. d'anchu por 0,40 m. d'altu.  García López del Vallado diz qu'en Carreño hubo una gran cantidá de fornos de cal de tamañu medianu y que toos ellos siguen el mesmu prototipu: tragante circular, banduyu en forma de tueru de conu invertíu y revistíu nel interior con piedra (non con camisa de lladriyu); dalgunos  funcionaron hasta la década del 1950. Del combustible diz qu'anque consta l'empléu de lleña, ensin dulda tamién s'usó carbón, como recueyen nos sos informes González  Posada y Xovellanos. López del Vallado diz d'esti fornu que, anque la construcción ye inferior a los  de La Llegua (Llorgozana) y El Valle, los tres comparten estructura y traces formales