Caleru de dimensiones medies y marcha continua, asitiáu nel marxe izquierdu de la carretera C-2, al altor del Km. 2, 5 (antes de la señal qu'indica'l nome del barriu). A la derecha del fornu esiste una cantera d'esplotación de piedra caliar que de xuru usaben pa la fabricación del cal. Ye de cuerpu esternu cúbicu (3,5 m. alto) y ta realizáu con mampostería irregular de caliar trabao con morteru de cal y arena encaxáu nun espaciu bien pindiu. Nel frente abre la boca n'arcu rebaxáu con doveles bien trabayaos (1,10 m. alto x 2,10 anchu) y que da accesu a una bóveda baída col ceniceru nel fondu. El vanu d'alimentación del ceniceru ábrese en forma de pequeñu arcu rebaxáu, asemeyáu al esterior. El so cuerpu tien forma de conu invertíu realizáu en mampostería visto y na parte cimera¿l tragante amuesa un güecu de carga d'unos 3,00 m. de diámetru. La rampla d'accesu asitiábase a la izquierda pero anguaño ta cubierta por maleza dafechu.

Probablemente foi construyíu a principios del s. XX pos figura nel archivu municipal un documentu fecháu'l 9 d'abril del 1902 nel que D. Francisco García González solicita permisu pa la construcción d'un fornu de cal en Perlora detallándose'l so allugamientu nel Km. 4 de l'antigua carretera de Carrió a Lluanco/Luanco, nuna finca a la vera la carretera.

García López del Vallado diz qu'en Carreño hubo una gran cantidá de fornos de cal de tamañu medianu y que toos ellos siguen el mesmu prototipu: tragante circular, banduyu en forma de tueru de conu invertíu y revistíu nel interior con piedra (non con camisa de lladriyu); dalgunos  funcionaron hasta la década del 1950